دل‌کندن از مال، اولین فایده انفاق

«و مما رزقناهم ینفقون» _{سوره بقره، آیه۳}

• و از آنچه که ما روزی آن‌ها کرده‌ایم انفاق می‌کنند. انفاق کردن یعنی خرج‌کردن از مال بدیهی است که مراد از این خرج‌کردن، آن خرجی نیست که انسان برای خودش می‌کند، چون خرج کردن برای خود را هر انسانی می‌کند بلکه مقصود انفاق در راه خداست. یعنی در راه هدف‌های والا و در راه آرمان‌های الهی خرج‌کردن بسیار مهم است! و این انفاق دارای دو فایده است: فایده‌ای که به انفاق کننده می‌رسد. فایده‌ای که به انفاق شونده می‌رسد.
درست عکس آن چیزی که در تصور عمومی وجود دارد. همه خیال می‌کنند ما که انفاق می‌کنیم و خرج می‌کنیم به انفاق شونده، یعنی به آن کسی که پول می‌دهیم فایده می‌رسد، در حالی که این‌طور نیست، یعنی قبل از آنکه به او فایده برسد اولین فایده به ما که انفاق می‌کنیم ‌رسیده است. 
چرا؟ چون اصل قضیه دل کندن از آن مال است.
مشکل دنیای گذشته و امروز همین است. امروز سرمایه‌ها‌ی انباشته در دنیا چه می‌کند؟ و امروز ثروتمندان بزرگ عالم چه آتشی به دنیا زدند؟ چقدر انسان‌ها را محروم نگه داشتند؟
ولذا این اقدام بزرگ و تمرین بزرگی است برای انسان، که انسان آنچه را از جیب خودش به‌چنگ آورده رها کند.

• پس اولین فایده‌ای که بر انفاق مترتب است، آن فایده‌ای است که به انفاق کننده می‌رسد و فایده‌ی دوم آن فایده‌ای است که به انفاق شونده می‌رسد. پس تقوای مطلوب قرآن یعنی آن حداقل لازم برای متقی بودن این است: «و ممارزقناهم ینفقون» این انفاق چیز بسیار خوبی است! 

• در هر حدی که هستید عادت کنید، به انفاق‌کردن، البته انفاق فقط انفاق پول نیست، انفاق علم‌، انفاق وجاهت. یک‌جایی ممکن است آبروی شما به‌درد یک مسلمانی بخورد یا به‌درد یک مجموعه‌ی مسلمانانی بخورد آنرا انفاق کنید. _{۱۳۷۰/۰۷/۲۴}