حرف دشمنان از زبان آدم‌های غافل

دشمنان حرفشان را با یک واسطه، با دو واسطه، از زبان آدم‌های غافل می‌زنند. یک روحانی، یا یک دانشجو، یا یک فرد معمولیِ حتی انقلابی، اما زمان را نشناخته، دشمن را نشناخته، یا احیاناً دچار عقده و کینه‌ای شده است. حرف از زبان این فرد خارج می‌شود؛ اما این بیچاره حرف خودش نیست؛ حرف دشمن است!
_{فصل اول: مبانی، خصوصیات و مواجهات انقلاب اسلامی ایران}