ایمان به غیب

▪️بشر، وقتی از معنویّت غافل شد، همه‌ی درهای اصلاح و صلاح به روی او بسته می‌شود. امروز به دنیای مادّی نگاه کنید! امروز آنچه که در دنیای مادّی، می‌تواند کلید همه‌ی اصلاحات و سعادت‌ها محسوب شود، همین است که انسان‌ها به خود آیند، متذکّر شوند، هدف خلقت را از ورای این ظواهر مادّی جستجو کنند دنبال حقیقتی بگردند.

ریشه‌ی فساد، عدمِ توجه به این باطنِ حقیقیِ عالم است. سرّ، معنا و باطن زندگی و حیات انسان، این است: متوجه وگوش به فرمان یک مبدأ حاکم و قادر و صاحب اختیارِ از غیب بودن. این اصل قضیه است که به تعبیر دیگر قرآنی همان «ایمان به غیب» است: «الّذین یؤمنون بالغیب.» [ سوره بقره، آیه ۳]
[نتیجه آن می‌شود که] در این ظواهرِ مادّیِ زندگی غرق نمی‌شوند. زندگی را در همین خور و خواب، شهوات، تمایلات انسانی، قدرت، ریاست و امثال این‌ها، خلاصه نمی‌کنند.

▪️این، اوّلین هدیه‌ی بعثت‌ها به انسان‌ها و اوّلین هدف پیغمبر است؛ که آن‌ها را متذکّر کند و به آن‌ها ایمان بدهد؛ آن هم ایمان به غیب. _{۱۳۷۴/۰۹/۲۹}