امام علی علیه السلام

امیرالمؤمنین تجسم حکومت الهی، تجسم آیات قرآن در میان مسلمین، تجسم "اَشِداءُ عَلَی الکُفّارِ رُحماءُ بینهم" و تجسم عدل مطلق بود.  او فقرا را به خود نزدیک می‌کرد - «کان یقرّب المساکین» - و ضعفا را مورد رعایت خاص قرار می‌داد. برجستگانی که با پول و زور و بقیه‌ی وسایلِ مطرح شدن، خودشان را به ناحق مطرح کرده بودند، در نظر علی(ع) با خاک یکسان بودند. آنچه در چشم و دل او ارزش داشت، ایمان و تقوا و اخلاص و جهاد و انسانیت بود.

_{کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۸۳}