در صورت امکان، شمه‌ای از حالات روحی پس از ارتحال حضرت امام خمینی (رحمه‌الله) و هنگام قبول مسئولیت رهبری را بیان فرمایید.
سه شنبه, ۲۸ خرداد ۱۳۹۸، ۱۲:۳۸ ق.ظ
آنچه که در خصوص تعیین رهبر واقع شد و بار این مسئولیت بر دوش بنده‌ی کوچک ضعیف حقیر گذاشته شد برای خود من حتی یک لحظه و یک آن از آنات گذشته‌ی زندگی، متوقع و منتظر نبود.
اگر کسی تصور کند که در طول دوران مبارزه و بعدأ در طول دوران انقلاب و مسئولیت ریاست قوه‌ی اجرایی، حتی یک لحظه در ذهن خودم خطور می‌دادم که این مسئولیت به من متوجه خواهد شد قطعأ اشتباه کرده است.
من همیشه خودم را نه فقط از این منصب بسیار خطیر و مهم بلکه حتی از مناصبی که به مراتب پایین‌تر از این منصب بوده است_ مثل ریاست جمهوری و دیگر مسئولیت‌هایی که در طول انقلاب داشتم کوچک‌تر می‌دانستم.
یک وقتی خدمت امام (رحمه‌الله) این نکته را عرض کردم که گاهی نام من در ردیف بعضی از آقایان آورده می‌شود در حالی که در ردیف آن‌ها نیستم و من یک آدم کوچک و بسیار معمولی هستم . نه اینکه بخواهم تعارف کنم الان هم همان اعتقاد دارم. بنابراین، چنین معنایی اصلا متصور نبود.
